Jaar van release: 2012
Label: Eigen beheer
Je zou toch zeggen dat je na 25 jaar in het vak wel weet hoe je een nieuwe plaat moet releasen, maar de eigenzinnige Christofer Johnsson van het Zweedse Therion weet de spanning voor zijn nieuwste wapenfeit Les Fleurs Du Mal wel goed op te bouwen. Het vijftiende schijfje van de band wordt niet ter promotie aan journalisten gestuurd, is alleen bij concerten van de band te koop en huislabel Nuclear Blast is buitenspel gezet. Slechts een sporadisch interview en een praatje tijdens de show in Groningen weet wat meer duidelijkheid te verschaffen. Les Fleurs Du Malis een kunstproject van Johnsson dat hij doelbewust in eigen beheer wilde uitgeven. Op die manier kon hij ervoor zorgen dat alleen echte fans als eerste in het bezit van het schijfje komen. Zo kunnen zij zonder enige voorkennis genieten van het artwork en de muziek. Wat betreft het journaille spreekt Johnsson van een cynisch sociaal experiment. Het schijfje en bijbehorende boekje moeten voor zich spreken.
Al vrij snel wordt duidelijk dat het hier niet gaat om zestien nummers nieuw werk van Therion. Het zijn allemaal covers van Franse chansons uit de jaren zestig. De popnummers uit de kenmerkende stroming yé yé zijn uiteraard wel in een typisch Therion-jasje gegoten. Zonder achtergrondinfo blijft het gissen naar waarom Johnsson juist voor deze covers heeft gekozen. Het lijkt er echter op dat alle nummers gaan over onfortuinlijke en/of sterke vrouwen. In Initials B.B. wilde Serge Gainsbourg een ode brengen aan Brigitte Bardot, Polichinelle is een bekende Franse marionette en J’ai Le Mal De Toivertelt een ongelukkig liefdesverhaal.
Opvallend genoeg bevat het album twee versies van Poupée De Cire, Poupée De Son. In de openingsvariant is een glansrol weggelegd voor sopraan Lori Lewis; in de slotversie van de plaat is er ook ruimte voor de Zweedse tenor Thomas Vikström. France Gall won met dit liedje het Eurovisie Songfestival voor Luxemburg. Serge Gainsbourg schreef het nummer waarvan de titel vrij vertaald betekent ‘pop van wax, pop van geluid’. Gainsbourg staat erom bekend dat hij dubbelzinnige teksten schreef en France Gall was hier slechts een zingende pop in dienst van Gainsbourg. Dit resulteerde in Les Succettes, dat door Therion als bonustrack is toegevoegd. De achttienjarige France Gall dacht hier over een meisje te zingen dat van lollies hield, maar Gainsbourg verwerkte er bewust veel verwijzingen in naar orale seks. Dit doet mij denken aan Therion. Johnsson is immers het brein achter de band en voor de zangers zit er weinig anders op dan te zingen wat hij ze voorschotelt. In die zin zijn ze (net als France Gall) niets anders dan ‘zingende poppen van wax’, zoals Vikström die in Les Succettesde volgende suggestieve tekst ten gehore brengt:
Lorsque le sucre d’orge (als het snoepje)
Parfumé à l’anis (op smaak gebracht met anijs)
Coule dans la gorge d’Annie, (wegglijdt in Annie’s keel)
Elle est au paradis (is zij in het paradijs)
Lewis en Vikström komen erg sterk uit de verf op deze plaat, al komt de laatstgenoemde af en toe wat pretentieus over, zoals inJ’ai Le Mal De Toi. Kleinere zangrollen zijn weggelegd voor onder andere Snowy Shaw. Muzikaal gezien is er weinig aan te merken op deze plaat. De covers hebben een verbluffende metamorfose doorgemaakt en zijn voorzien van fraaie orkestrale arrangementen en/of een heerlijk metalen randje. Luister maar eens naar het saaie Une Fleur Dans Le Coeurdat door Therion getransformeerd is een meeslepend en dramatisch nummer. Het enige minpuntje aan deze plaat is in mijn ogen de af en toe wat gekunstelde uitspraak van de zangers en zangeressen. Voor de echte fans is dit een aangenaam zoethoudertje tot er weer nieuw werk van deze Zweden verschijnt. Wie nog niet bekend is met de band, kan misschien maar beter eerst op zoek gaan naar eigen werk. Merci et chapeau, Therion!
Tracklist:
1. Poupée De Cire, Poupée De Son (France Gall cover)
2. Une Fleur Dans Le Coeur (Victoire Scott cover)
3. Initials B.B. (Serge Gainsbourg cover)
4. Mon Amour, Mon Ami (Marie Laforêt cover)
5. Polichinelle (France Gall cover)
6. La Maritza (Sylvie Vartan cover)
7. Soeur Angélique (Annie Philippe cover)
8. Dis-Moi Poupée (Isabelle cover)
9. Lilith (Léonie Lousseau cover)
10. En Alabama (Léonie Lousseau cover)
11. Wahala Manitou (Léonie Lousseau cover)
12. Je N’ai Besoin Que De Tendresse (Claire Dixon cover)
13. La Licorne d’Or (Victoire Scott cover)
14. J’ai Le Mal De Toi (Colette Dereal cover)
15. Poupée De Cire, Poupée De Son (France Gall cover)
Score: 83/ 100
Reviewer: Nicole
Toegevoegd: 23 oktober 2012
Gepubliceerd op http://www.metalfan.nl/reviews.php?id=7453
Goede recensie Nicole! Bijzonder dat je over Therion schrijft, Heb je het vorige album al beluisterd? Is ook ontzettend goed, vooral Land of C’naan is een juweeltje. Groetjes!
Ronald.
Hoi Ronald, bedankt voor je reactie! De vorige plaat van Therion bevindt zich ook in mijn collectie, erg fijne muziek weer! Als je nog bands in die richting zoekt, dan kan ik je Haggard en Hollenthon aanraden 🙂
Dank je wel voor je antwoord! Haggard en Hollenthon ken ik nog niet, maar ga het zeker beluisteren op You Tube. Zo zijn er wel meer leuke bandjes. Succes met je journalastieke werkzaamheden, je zou niet misstaan in een muziektijdschrift als Oor of Aardschok.
Thanks! Dat is leuk om te horen en wat zou het inderdaad leuk zijn om inderdaad voor de Oor of Aardschok te mogen werken :-)). Ben benieuwd wat je van die bands vindt en mocht je nog tips voor mij hebben dan zijn die ook altijd welkom 🙂 Fijne avond!