Postcrossing was en is nog steeds een heel fenomeen. Kaartjes opsturen naar onbekenden en ook kaarten terugkrijgen. Voor mijn stage bij De Gelderlander schreef ik er een artikel over.
—–
‘Iets gezelligs in de brievenbus’ (12 november 2010)
door Nicole Cordewener
NIJMEGEN – ‘Als je thuiskomt na een rotdag en er ligt zo’n kaartje tussen de rekeningen, is alles meteen weer goed.’ Toen de Nijmeegse Diana Verkade (32) in een artikel deze uitspraak over Postcrossing las, wist ze meteen dat ze dit ook wilde. “Gewoon iets gezelligs in de brievenbus.”
Postcrossing is een site waar iedereen op de wereld zich kan aanmelden en een profiel kan aanmaken. Vervolgens krijg je een willekeurige postcrosser toegewezen en die stuur je dan een ansichtkaart met bijbehorende code. Daarmee kan de ontvanger de kaart registreren op de site. Voor iedere kaart die je verstuurt, valt er ook eentje op je eigen deurmat.
Het concept wordt steeds populairder in ons land; momenteel zijn er al bijna 440.000 kaarten verstuurd door ruim 12.000 Postcrossers.
“Wat het zo zo leuk maakt, is het vrijblijvende. Voor één keer iets voor een vreemde doen: een mooie kaart, aparte postzegels en een leuk verhaaltje erop en, hup, op de bus.”
Iedere postcrosser kan zijn kaartwensen kenbaar maken op zijn profiel. Zo ontvangt Diana graag kaarten van lokale flora en fauna. Ze heeft bos- en natuurbeheer gestudeerd en wil graag zien wat er elders op de wereld rondloopt. “Soms vragen mensen in hun profiel om zulke specifieke afbeeldingen dat het een sport wordt om er een te vinden. Je staat ervan versteld hoe moeilijk het is om een leuke kaart met tulpen te vinden. Gelukkig willen ook veel mensen gewoon een kaart van je woonplaats. Zo voel ik me een beetje een ambassadeur van Nijmegen.”
Fanatieke Postcrossers scannen hun kaarten in. Andere Postcrossers kunnen zeggen wat ze vinden van de ansicht. Diana merkt dat met name kaarten van Jip en Janneke en Dick Bruna in het buitenland erg in de smaak vallen. “Eentje die voor mij bijzonder is, is gekocht in het Amerikaanse Dollywood. Ik moet er om lachen als ik de kaart zie. Lekker kitscherig met Dolly Parton.”
In ruim een jaar tijd heeft Diana ongeveer 325 kaarten ontvangen en er zo’n 340 verstuurd. De mooiste en de leukste exemplaren plakt ze met magneetjes op de zijkant van de koelkast. Vanaf de bank heeft de Nijmeegse dan een mooi zicht op haar ‘papieren juweeltjes’.
“De mindere, of die van hun plaats op de koelkast verjaagd zijn, bewaar ik op volgorde van land in kaartenbakjes met tabbladen. Ook heb ik een bak vol met nieuwe kaarten; ik kan het vaak niet laten om ze te kopen voor een latere verzending. Mijn man wordt er gek van, want een kaartenrek zomaar voorbij lopen? Dat gaat echt niet.”
Nicole Cordewener 